సుగుణానికి మూల్యం

కొమ్మల నిండుగా పండ్లు కాసిన చెట్టు

వాటి బరువుకే తలవంచుకోవలసి వస్తుంది; 

మగనెమలికి తన వన్నెల వింజామరల బరువుకి

నెమ్మదిగా అడుగులు వేయక తప్పనిసరి అవుతుంది ,

పరుగుపందాన్ని అవలీలగా గెలిచిన జవనాశ్వానికి 

రౌతు ముందర గోవులా వినయంగా నడువవలసి వస్తుంది, 

చిత్రంగా, మంచితనంలోని మంచికి ఎప్పుడూ 

అందులోనే భయపడదగిన శత్రువు కనిపిస్తాడు. 

నీలి నీలి కెరటాలతో ప్రవహించే యమున 

ఇంద్రనీలమణి కాంతుల సైకతశ్రోణులలోనే 

కృష్ణసర్పాలు తమ నెలవులు చేసుకునేది,

అల్లంత దూరాన్నుండే వాటి శిరసునున్న 

మణులు ప్రతిఫలించే కాంతిపుంజాల్ని చూసి

దగ్గరకు వెళ్ళడానికి ఎవరు సాహసించగలరు? 

ఏ సుగుణం కీర్తిశిఖరాలని అధిరోహింపజేస్తుందో  

ఆ సుగుణమే అధః పాతాళానికికూడా తోస్తుంది.    

సల్లక్షణాలున్న వాడెవడూ

రాజానుగ్రహానికి పాత్రుడు కాలేడు.

మూర్ఖులనీ, ధూర్తులనీ సిరులు

అలవాటుగా, అలవోకగా వరిస్తే,

'మనిషి సుగుణమే అతని గొప్పదన'మనే నానుడి 

నమ్మినవాడు అనాదరణతో నశించవలసిందే.

ఈ ప్రపంచం ఎన్నడూ, అరుదుగానైనా

నిజమైన సాహసకృత్యాన్ని గుర్తించదు. 

.

పంచతంత్రం నుండి

అనువాదం: ఆర్థర్ W రైడర్.

From Panchatantra

 

The Penalty of Virtue

 

The fruit-tree’s branch by very wealth

Of fruit is bended low;

The peacock’s feathered pride compels

A sluggish gait and slow;

The blooded horse that wins the race,

Must like a cow be led;

The good in goodness often find

An enemy to dread.

 

Where Jamuna’s waves roll blue

With sands of sapphire hue,

Black serpents have their lair;

And who would hunt them there,

But that a jewel’s bright star

From each hood gleams afar?

By virtue rising, all

By that same virtue fall.

 

The man of virtue commonly

Is hateful to the king,

While riches to the scamps and fools

Habitually cling:

The ancient chant ‘By virtue great

Is man’ has run to seed;

The world takes rare and little note

Of any plucky deed.

.

(Translation : Arthur W. Ryder)

https://archive.org/details/anthologyofworld0000vand/page/58/mode/1up