జీవితమొక కల... పెడ్రో కాల్డెరాన్ బార్కా, స్పానిష్ కవి

మనం జీవించి ఉన్నంత కాలమూ 

జీవితమూ, కలా ఒకటిగా జీవిస్తాము. 

జీవితం నాకు నేర్పిన పాఠం ఇది:

జీవితం ముగిసిపోయే వరకూ మనిషి

తనదైన జీవితాన్ని కలగంటూనే ఉంటాడు 

మహరాజు తనొక మహరాజునని కలగంటాడు

అధికారం, అజమాయిషీ చలాయిస్తూ

మహరాజునని మోసగించుకుంటూ బ్రతుకుతాడు.

అతని గురించి చేసిన పొగడ్తలన్నీ 

గాలిమీద రాతల్లాంటివి, దారిలో కొంత

దుమ్మూ ధూళీ కూడా పోగిచేసుకుంటాయి 

అకస్మాత్తుగా మృత్యువా చివరిశ్వాస లాక్కునే వరకూ.

మృత్యువనే రెండో కలలో, ఎవరికీ

ఏమీ తెలియకుండా సర్వనాశన మైనపుడు  

ఈ సింహాసనంవల్ల ఏమి ప్రయోజనం?  

భాగ్యవంతుడు తన సంపదతో బాటుగా  

దా న్ననుసరించే భయాల్నీ కలగంటాడు;

నిరుపేద తన దైనిక అవసరాల్ని కలగంటాడు,

అతని దుఃఖాలూ, కన్నీళ్ళతోబాటు;

కాలక్రమంలో తన స్థితి మెరుగౌతున్నట్టూ,

తనుకూడా పదిమందికి దానంచేస్తున్నట్టూ,

శత్రువుల్ని తిడుతున్నట్టూ కలగంటాడు.

నేను చూస్తున్న ఈ విశాల ప్రపంచంలో

మనిషి తనెటువంటి వాడైనా, రెండో కంటికి

తెలియకుండా, తన కల తాను కంటూనే ఉంటాడు. 

నేనూ కలగంటూ కలకై ఎదురుచూస్తుంటాను,

నన్నెవరో సంకెలలలో బందించినట్టూ,

ఇప్పుడు నే ననుభవిస్తున్న బాధలన్నీ

గతంలో చేసిన మంచికి పర్యవసానాలని.  

ఇంతకీ, జీవితమంటే ఏమిటి? చరిత్రకెక్కిన ఒక కథా? 

జీవితమంటే ఏమిటి? అవధులులేని ఆవేశమా?

ఉన్నట్టు భ్రమింపజేసే వస్తువుల క్రీనీడ;

దానివల్ల వచ్చే ఎంత గొప్ప మంచైనా, చిన్నమెత్తే, 

అందరికీ జీవితమంతా ఒక కలగా కనిపిస్తుంది,

ఆ మాటకొస్తే, అసలు కలలన్నవే ఒక కల.

.

అనువాదం: ఆర్థర్ సైమండ్స్) 

పెడ్రో కాల్డెరాన్ ది ల బార్కా

(17 January 1600 – 25 May 1681)

స్పానిష్ కవి

From “Life is a Dream”

.

We live, while we see the sun,

Where life and dreams are as one;

And living has taught me this,

Man dreams the life that is his,

Until his living is done.

The king dreams he is king, and he lives

In the deceit of a king,

Commanding and governing;

And all the praise he receives

Is written in wind, and leaves

A little dust on the way

When death ends all with a breath.

Where then is the gain of a throne,

That shall perish and not be known

In the other dream that is death?

Dreams the rich man of riches and fears,

The fears that his riches breed;

The poor man dreams of his need,

And all his sorrows and tears;

Dreams he that prospers with years

Dreams he that feigns and foregoes,

Dreams he that rails on his foes;

And in all the world I see.

Man dreams whatever he be,

And his own dream no man knows.

And I too dream and behold,

I dream and I am bound with chains,

And I dreamed that these present pains

Were fortunate ways of old.

What is life? A tale that is told?

What is life? A frenzy extreme,

A shadow of things that seem;

And the greatest good is but small,

That all life is a dream to all,

And that dreams themselves are a dream.

(Tr: Arthur Symons)

Pedro Calderon de la Barca

Spanish Poet

(17 January 1600 – 25 May 1681)

 https://archive.org/details/anthologyofworld0000vand/page/647/mode/1up