Anuvaadalahari: అనంతవిశ్వం... జియకోమో లెపార్డీ, ఇటాలియన్ కవి

ఒంటరిగా నిలబడ్డ ఈ కొండ అంటే నా కెంతో ఇష్టం,

చూపుల అవధి దాటిన దిజ్ఞ్మండలాన్ని కనిపించనీయకుండా

నా దృష్టిని నిరోధిస్తున్న ఈ కంచె అన్నా నాకిష్టమే.

కానీ, ఇక్కడ హాయిగా కూచుని ఆలోచనలలో మైమరచినపుడు

నా ఆలోచనలు ఎక్కడో సుదూరతీరాలకు విస్తరించిన రోదసినీ

అద్భుతమైన నీరవతనీ, దివ్యమైన శాంతినీ గ్రహిస్తాయి;

నాకు ఒక్కసారి భయమేస్తుంది కూడా; కానీ, వెంటనే ప్రక్కనే

ఆకుల దొంతరలలో కదులుతున్న గాలి చేసే మర్మరధ్వనులు విని

స్పష్టమైన చైతన్యవంతపు వర్తమానాన్నీ, నిర్జీవమైన గతాన్నీ

ఆ అనంత నీరవతలోని ప్రశాంతతతో, శబ్దాలతో సరి పోల్చుకుని

మనసులోనే ఆ అనంత తత్త్వాన్ని ఆలింగనం చేసుకుంటాను.

ఆ మహత్వ అపారతలో నా ఆత్మ తలమునకలైపోతుంది.

ఆ పారావారములో పడవమునక ఎంతో మధురంగా ఉంటుంది.

(అనువాదం: లోర్నా ద లుక్సి)

జియకోమో లెపార్డీ,

(29 June 1798 – 14 June 1837)

ఇటాలియన్ కవి

L’Infinito

I always loved this solitary hill,

This hedge as well, which takes so large a share

Of the far-flung horizon from my view;

But seated here, in contemplation lost,

My thought discovers vaster space beyond

Supernal silence and unfathomed peace;

Almost I am afraid; then, since I hear

The murmur of the wind among the leaves,

I match that infinite calm unto this sound

And with my mind embrace eternity,

The vivid, speaking present and dead past;

In such immensity my spirit drowns,

And sweet to me is shipwreck in this sea.

(Lorna De’ Luccchi)

Giacomo leopardi

(29 June 1798 – 14 June 1837)

Italian Poet

Anuvaadalahari